Buscar

Páginas

Бодол.....


   Бодлууд хөврөнө. Айдас, төсөөлөл, хүсэл, мөрөөдөл бүгд нэгэн адил өнгөөр холилдон янжуурын утаа мэт баагана. Би эсвэл өнгө ялгахаа больчихсон юмуу бүгд л нэгэн адил саарал өнгөөр таазанд тулан эргэж хоргоно. 
   Би ямар нэгэн зүйлийг бодохдоо угт нь тулгаж мөн чанарыг нь олж харахыг хичээдэг. Хэрвээ тэгж чадахгүй бол толгойноос нөгөө зүйл гарахгүй хэдэн хоног эсвэл хэдэн долоо хоногоор ч эргэлдэх нь энүүхэнд. Хүүхэд байхдаа өрөөндөө ганцаараа унтахдаа төсөөллийн амьтадаас айдаг байсан айдас минь одоо бүхэлдээ өөрчлөгдсөн байх юм. Намайг дуртай, дургүй эсвэл бэлэн эсэхээс үл хамааран ирээдүй гэдэг рүү завгүй чангааж дугтрах цаг хугацаа одоогийн миний хамгийн том айдас болжээ. Энэ замаар энэ жимээр гэлдэрсээр эцэст нь хэн байж болохоос илүү хэн байж би чадахгүй вэ гэж бодохоор дотор бачуурах юм. Хэрвээ би чадахгүй бол яах вэ? Хэрвээ би ээжийнхээ төсөөлж байгаа үргэлжлэл нь байж болж чадахгүй бол яах вэ? Хэрвээ би түүнд амласан амлалтуудаа биелүүлж чадахгүй бол яах вэ? Хэрвээ тэр миний түүнд өгсөн итгэлийг саваагүй зангаар алдаж унагаагаад буцааж эвлүүлж болшгүй мянга түмэн хэсэг болгон хагалж орхивол яах вэ? Бид хоёр энэ бүхнийг давж чадахгүй бол яах вэ?. Хэрвээ би өөрийнхөө төсөөлж байгаагаас тэс өөр хүн болчихвол яах вэ?? Цаг хугацаа намайг хүлээхгүй. Цаг бол алт биш. Цаг бол цаг. Хэзээ ч хэнийг ч энэ зүйл хүлээж байгаагүй. Олдож байгаа яг энэ мөчийг блог дээрээ юм бичих биш аль нэг хичээлээ хийгээд сууж байвал уг нь дараа нь дахиж үзэж цаг үрэхгүй надад л хэрэгтэй юм байгаан............................




0 comments:

Post a Comment