Man Vs Woman

     Ямар гаригаас ирсэн болохоороо эмэгтэйчүүдээс тэс өөр ааш авиртай байдаг юм бол? Эрчүүд өөдгүй хэзээ ч биднийг ойлгодоггүй , ойлгох ч үгүй байх гээд л  хүүхнүүдийн гомдол дуусашгүй байлаа. Гэхдээ би сүүлийн үед хотын гудамжаар холхиод байгаа уруулаа өнгөлсөн, нүүрнийхээ өөг дарсан, хөмсөгөө зассан, нарийхан биеэ тодотгосон өмсгөлтэй охидуудтай нийлж шал шал хийсэн эр эм нь мэдэгдэхгүй хүмүүсийг хараад эрчүүд биднээс тэс өөр хэвээрээ байсан нь дээр юм байна аа гэж бодлоо. Эрэгтэй эмэгтэй хүмүүс нэг нэгнээсээ байнга дэмжлэг, урам зориг авч байдаг. Тэглээ гээд эрчүүд минь эр шинжээ бүү гээгээсэй билээ. Уг нь охид цагаан морьтой баатар шиг эр хүн мөрөөдөг байсан санагдах юм одоо шинэчлэлээ дагаад бас өөр шигээ турьхан нялцгай эр мөрөөддөг болчихсон юм болов уу ? Би саяхан Америк эрдэмтэдийн 2000 онд хийсэн судалгааг уншлаа л даа. 1940 онд эрэгтэйчүүдийн эр шинж нь 1000 гаран байсан бол 2000 онд 45-хан үлдсэн байна. Өнөөдрийн энэ эр эм нь ялгагдахгүй хүмүүсээр бодоход түүнээс хойш 11 жилийн дараа 45 шинж нь улам л цөөрсөн байх . Удахгүй энэ дэлхий минь эмэгтэйчүүдээр дүүрэх вий дээ...

Past or Future ?

    Би 1989 онд Улаанбаатар хотод аав ээжийнхээ ганц охин нь болон мэндэлсэн. Ээжийн минь хэлсэнээр мөлхөж суралгүй шууд хөлд орсон гэдэг  . Бусад хүүхдүүд шиг л аав аа ээж ээ гэж хэлд орсон гэхдээ 3 нас хүрээд манай нөхөр, хадам ээж гэхчлэн сонин юм ярьдаг байсан нь эмээ, өвөөгийн минь дүгнэснээр урьд насаа санаж байгаа байх гэсэн. Би өөрөө ч тэгж ярьж байснаа тодхон санадаг юм . Манайх их олон малтай, сүү таргаар тасрахгүй ээ , хадам ээжийг минь Янжмаа гэдэг юм надад их сайн гээд л хөдөөний амьдралыг үзсэн юм шиг л ярьж өгдөг байж билээ J Уураа хүрэхээр би хадамынх руугаа явлаа гэж айлгана. Нэг удаа “ Би нөхөртэйгээ таарсан, намайг танихгүй байна лээ “ гээд их л гомдонгуй ярьсанаас хойш дахиж энэ яриагаа яриагүй гэнэ лээ. Үнэхээр тааралдсан бол яаж намайг таньхав дээ 3-хан настай хүүхэд байхад. Тэгээд л он цаг урсахын хэрээр урьд насны минь яриа ч бүдгэрсэн.

     Харин саяхан нойр минь хулжаад урьд насаа дурсаад (аягүй итгэчихсэн :p)хэвтэж байхдаа нэг сонин юм саналаа. Урьд насны минь хадам ээжийг Янжмаа харин одоо нөхөр болох хүний минь эмээ бас нэр нэгтэй байх юм. Магадгүй би урьд насаа биш ирээдүйгээ зөгнөсөн юм болов уу ч гэж бодлоо :p Яахав зарим хүмүүсд жийрхмээр санагдах байх л даа би өөрөө бол их бэлэгшээгээд байгаа юм. Заяаныхаа ханийг таних шинж ч юм бил үү... ккк

Эзнээ олсон байшин

     Аагим халуун зун аль хэдийн ард үлджээ. Сэрүүн салхи үес үесхэн сэвэлзэн, шарласан модны навч ганц нэгээр унасаар хөл дор хөглөрч хүн бүхний хэлдгээр гунигт намар үүд тогшино. Нэгэн цагт навчсаа гөвөх нөмгөн моддыг хараад гуньдаг байсан үе аагим зун шиг бас л ард үлдсэн. “Намар” сэтгэлд минь хамгийн нандин дурсамжийг үлдээжээ ...

   Нар шиг алтан хөнжил нөмөрч, өнгө өнгөөр уянгалах аялгуу нэг л өнгөөр урсан, урьхан хонгор салхи өвс модыг намилзуулан байсан тэр өдөр сэтгэлд минь одоо ч тодоос тод. Ойн цоорхойд орших моддоор сүүдэрлэгдсэн энгийн дүнзэн байшинг ч би мартаагүй. Түүний чимэг нь амар амгалан, анир чимээгүй...Тэнд л бид анх удаа чимээгүйхэн цаг хугацаанаас нуугдан байж ярилцсансан.

  Гэгэлзэх үгс чихэнд биш зүрхэнд, бидний харц биесдээ биш саранд шингэж тархин доторх үүл мананг чи ядах юмгүй л үргээсэн.  Магадгүй чи миний ертөнцөд зочилсон анхны зочин. Намрын жихүүн салхинд жиндэн дүнсийх модон байшинд бидний өрнүүлсэн дотнохон яриа бөөн баяр бөөн бөөн догдлол авчирч билээ.  Тэр цагаас хойш өнөөдрийг хүртэл байшин илч дулаанаа алдаагүй. Бидний ярилцах сэдэв дуусах тэр үед л илчээ алдан хөрөх байх даа.

   Энэ байшин бол бидний төсөөллийн ертөнцдөө бүтээсэн байшин, тэнд л бид өөрсдийнхөө юу хүсч явсанаа, амьдралын хар цагаан замаар хамт урагшлах өрөөсөн дугуйгаа олсон юм даа.

Хэдхээн жилийн дараа энэ байшингаа төсөөлөлдөө биш бодитоор бий болгоод бас л нэг сонирхолтой юм яриад сууж байна гэдэгтээ итгэлтэй байна J